Gradiva

Bir gün Gradiva'dan bahsedeceğimi yazmıştım. Kitabın özeti meğer şuymuş:

Bir gün daha uzun söz etmek üzre...

ortaya karışık

orhan pamuk sessiz ev'de piknik yapmaktan söz ettiğinde, ben, eski günleri özledim. ve baharı özledim. hava bahar gibiydi bugün ama ben yorgun hissediyorum.
odamdaki kitaplara bakınca kendimi garip hissediyorum. bunların olsa olsa yarısını okudum ben. son yıllarda hiç okuyasım yok. bir tek carmen'i doğru düzgün bitirdim herhalde.
ben yine bahar günlerinde kampüste yalnız dolaşmaktan sıkıldığım ama kimseyi de gözümün göresi olmadığı, ne istediğimi bilmediğim özetle, anları özledim. bir insana yorgunluk çökmesi kadar kolay ne olabilir ki?
eski mektuplara bakıyorum. okumayacağım. yeni bir mektup gelse heyecanlanacağım bir gerçek ama arkasının aylar sonra geleceğini bildiğimden kanmıyorum.
pırasa aldım. güzelinden almışım. annem beğendi. annem beğendiyse güzeldir. şu hayatta yapabildiğim en güzel şeyin makarna bile değil sadece ve sadece kek olması da ayrı tuhaf. ya da değil. bilemedim.
bence depresyona girmemek girmekten daha zor bir şey. çılgın gibi efor gerektren br şey hatta. hayat boyu depresyona girmeyen her bir insana öbür dünyada şeref madalyası filan verilmeli.
bugün de ne dizi var ne bir şey. muhteşem yüzyıl'la öyle bir geçer zaman ki en güzelleri. küçük sırları babam sevmediği için izlerken diziyi ben çekmişim gibi utanıyorum.
blogger'da yapacağım ödevlerimi de artık. sırf kaydediyor diye. explorer hata verdi ama bir tek harf bile yabana gitmedi. koçum blogger.