Bu gece kafayı blogların varlık sebebine taktım. Eski sevgililerin blog açma sebebi olduğuna dair şahsi tecrübelerle desteklenmiş bir teorim mevcut, bakalım...

Hepimiz teşhirciyiz aslında. İlle vücut sergilenir diye bir kural mı var ki? Sayfa sayfa acı, sayfa sayfa ama... Birileri okusun da acısın?, derdimizi anlasın?, mesajlar yerini bulsun? filan diye herhalde. Şu kadarını biliyorum, o da mesajlar yerlerini bulsalar da bundan kimsenin zamanında haberi olmayacağıdır. Ama ne önemi var ki?

Ve ben, uykum da işim de varken, Alsancak'a gittimse bunun suçlusu kimdir? Vişneli cheesecake sever bir adam mı? fakat çikolata soslu olacak Ve Hayalbaz'a gittimse son paramla neyin peşine düşmüşlüğümdür bu? Hayalbaz'da da masalar hep yer değiştirir, servis yapan adını bilmediğim hatunun iç düzensizliğinin sonucu gibi geliyor bana niyeyse, ne büyük özgürlüğü var bir bilse... Ben istediğim yeri dağıtamayan, dağıtsa bile geri geldiğinde eski nizam içinde bulmaya mahkum bir zavallıyım...

Son beş gündür aralıksız içişleri de bu ille de çikolata sosu diye tutturan adama bağlasak?

Olsa öyle bir adam bağlardık da, benimki sırf sebep uydurmaca...