Bir kadın, dalgın, bir de adam. Adam çantasını kadına bırakmış, tuvalete gitmiş, kadın camdan dışarıyı seyrederken adamı bekliyor. O kadar yorgun ki, bütün gün koşuşturup durmuş. Ama mutlu, çünkü adam yanında gün sonunda. Daha da mutlu olamazdı zaten. Oysaki hala ayakta, yine de artık yorulmuyor gibi. Adamı seviyor çünkü, adama çok güveniyor. Sadece beş dakikalığına değil, ömür boyu bekleyebilir gibi adamı o pencere önünde, üstelik ayakta. Mevsimlerin, insanların, araçların geçişini seyre dalabilir. Öyle hissediyor, öylesine aşık.
Bu ilk bekleyişi değil adamı, son da olmayacak.
Daha tanıştıkları gün yine beklemişti. Adam akşamüstünün o yoğun trafiğinden çıkıp gelememişti. Sonunda dolmuştan inip koşmaya başlamış, bu sefer de trafik açılmıştı. Altı üstü bir cd takası idi mevzu, kadın adama Yeni Türkü, adam da kadına Yılmaz Erdoğan... Adamı hiç görmemişti daha kadın, her gelene bakıyordu bir şey bekleyen gözlerle, ama gelip geçenlerden aynı bakışı alamadığından adamın "o" olmadığını anlıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder