sürekli bir şeyler kanıtlamak zorunda olmaktan bıktım!
anneme babama sevgilime arkadaşlarıma filan yaptığım kanıtlamalar beni devlet dairelerine yaptığım kanıtlamalar kadar yormuyor üzmüyor artık. hatta onlrın farkında bile değilim çoğu zaman.
ama bıktım!
yabancı dilini kanıtla, okulu bitirdiğini kanıtla, o da yetmedi iyi bir dereceyle bitirdiğini kanıtla, işsiz olduğunu kanıtla, bekar olduğunu kanıtla, öğrenci olduğunu kanıtla, t.c. vatandaşı olduğunu kanıtla, staj yaptığını kanıtla, yüksek lisans öğrencisi olabilecek yeterliliğe sahip olduğunu kanıtla, IQ'nu kanıtla, aldığın maaşı kanıtla, verdiğin vergiyi kanıtla... kanıtla babam kanıtla. hemen hepsi mutlaka bir sınav, başvuru dilekçesi, fotokopi, doldurulması gereken belge ve saire demek. hemen hepsi bilmem kaç km. yol gitmek, sonra ilgili olduğunu sandığın kişiyi bulmak ama aslında başkasının ilgili olduğunu öğrenmek onun da izinli olduğunu duymak bazen eli boş eve dönmek demek.
iyi de yoruldum!
o kadar bıktım ve yoruldum ki bu formalitelerden, birileri benim adıma karar versin, bu belgeleri toplasın, başvuruları yapsın ben gerekli yerleri imzalayayım varsa sınavlara gireyim sadece istiyorum. en azından bankada sıra bekleme filan gibi angaryalardan biri beni kurtarsa ne olur yani? daha gitmem gereken kurs, çözmem gereken soru, girmem gereken dersler ve sonucunda sınavları zaten var.
derin derin nefes alıp iyotu ciğerlerimize çekebileceğimiz sakin deniz kıyılarına gidip björk ya da bat for lashes dinlemeliyiz bence artık!
veya emekliye ayrılıp foça'ya datça'ya yerleşsin herkes, 65'imizden sonra işe başlarız.
hoş olmaz mıydı?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder