abuk sabuk saçmalayasım geliyor

beni bu blog olayına karıştıran blog kullanıcıları vardı, artık onların sayfalarına ulaşılamıyor. kızdığım bir şey bu. niye yani? bari insan şuraya taşındık der ya da kapattık der. yok hiçbir şey yok.
son bir yılda bir şeyler olmuş olmalı ki adam gibi yazan adamların külliyatı yok olmuş. eskilerden kim kaldık?
saatler saatler boyu dinlediğim bir kaç gündür duman mor ve ötesi hatta ceza hadise bile beni kesmedi. aradığım şeyler bunlar değil. lakin lizst de değil. ama ne? adele filan hiç değil. kusturana kadar çaldılar her yerde.
oha taş deodorant -her nasıl yazılıyorsa- varmış! allah allah. enteresan. nası bir şey ola ki?
tanrı varsa bu kafa karışıklıklarım için sözcüler yolluyor bence. geçen waffle yemeye oturdum, insanların birbirlerine anlattıkları şeyler günlerdir üstüne düşündüğüm şeylerdi. ama cevap yok. ikisi de ayrı kutpu savununca olmuyor. olamıyor.
yahu işte 23 yaşında insansın, düşünüyorsun elbette hayatta bazı şeyleri iyi mi ettin kötü mü ettin ne ettin? bunun içine 6 yıllık sevgilin de var, okuduğun üniversite de var, bölüm de var, erasmus için başvurmayışın da var, annene babana yaptıkların ve onların sana yaptıkları da var, okuduğun ve okumadığın kitaplarla izlediğin ve izlemediğin filmler de var filan filan. aşağına bakıyorsun olmuyor, yukarına bakıyorsun hiç olmuyor, muadillerin de kurtarmıyor. kendi içinde bir kıyasa gidiyorsun hiç çıkılmıyor içinden bilmem ne. iş bulup para kazanıp başka şehirlerde yaşayınca filan mutlu olacak mısın? sevgilini terk etsen ya da evlensen ne değişecek? annen baban hayatında artık olmasa ne halt edeceksin? yeniden üniversiteye gitsen eee? böyle böyle sorular canım kardeşim. böyle böyle sorular. işte git çay demle diyesinin geldiği anlar bunlar. anlatabildim mi?
efendime söyleyeyim, bir metin arolat vardı noldu?