tuna kiremitçi biraz konuşsa tamammışım. biz burada yalçın tosun'un türk edebiyatına katkılarından bahsedelim sen gel tuna de kiremit filan. eski karısı iclal aydın olan bir adamdan söz ediyoruz, lütfen.
bu tavır beni mi, kendini mi, 3. tekil kişileri mi aşağılayan bir tavırdır bilemedim ama birilerini.
reyhan pastanesi'nde dondurma yerken her tarafımıza bulaştırmış ve yarım şişe şarap içip gittiğimiz bir başka geceyi anımsamıştık.
bir aralık en sevdiğimiz dans parçasının bir kısmını çaldı bir sokak sanatçısı, sonra hem orta yerinde çalmayı bıraktı hem de bizim elimizde dondurmalar vardı. hayat bazen dans etmekler üstüne kuruluysa da bazen de edememeklerle dolu.
sonra gidip 63'e binerek eve dönüş. halbuki izlenecek before sunset ve before sunrise dvd'leri vardı evimde. ama hiçbir şey gece karanlığında yerde banka kartı bulmak kadar değil.
fiziksel birlikteliğin mana gücünden söz edince galiba nur zannetti. ama inkar inkar inkar.
daha fazla susulacak yılları geride bıraktık. yine de hayatı kendime zehir ettiğim 21 yaşına geri dönsem yaptığım değil yapmadığım ne varsa o.
sonunda 35 yaşında güzel öyküler yazmasına rağmen kitapları satmayan bir yazarla tanışırsam "pardon sizi birine benzettim geçmiş yıllardan" diyeceğim.
bacağımda çocukluktan kalma çiçek izleri. büyüdükçe yerlerini "mavi ya da mor renkli, şekilleri bozuk, eğri büğrü damarlar"a bırakıyorlar.
imbat, baş ağrısı yapan izmir'e özgü bir rüzgardır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder