hikayeler anlatırdık

biz, insanlar, okullar ve barajlar yaptıksa, ülkeleri ikiye bölecek duvarlar ördükse, sonra 1989'un bir vakti elimizde balyoz yıktıksa-iyi ya bana mı yaptık bana mı yıktık? roma'yı bana mı yaktık? adam sendecilik, vurdumduymazlık, hep bunlar felsefe, tarih ve bazen sınav sorusu. sen şimdi hitler dönemi almanyası'nda yaşasa idin, bir yahudi olarak kaçmaya çalışmayacak mıydın? ve bir alman olarak hitler'in ikna edici paradigmalarına kapılmayacak mıydın? kavgam'ı okusan korkarsın. almanlar'a üzülür, hitler'e ağlar, dünyadaki bütün haksızlıkların onlara yapıldığını düşünürsün. o yüzden yarım bırakırsın. neonazist olup çıkmamak adına.
kapitalizm çöküyor diyorlar. abd borsası düştü düşeli bu böyle söylenegeliyor. ev kredisi vermek bazen kötü bir fikir olabilir, bazı bro'lar uçaklarını satmak zorunda kalıp toplu taşıma araçlarına yönelebilirler ve esra erol cipinden otobüsteki insanlara bakıp çok üzülerek ağlayabilir. al hatta al inanmazsan:
Esra Erol'un Şaşırtan Gözyaşları
ne demiş tezer özlü? "her ben bencildir, her kent kentsel olduğu gibi." demiş. hal böyle olunca ben kapitalizm çökecek karl haklı çıkacak diyemem. çünkü eğer karl ve sakalı haklı olsalardı, esra erol otobüsteki bir kaç kişiyi cipine alırdı. ama sadece "anlıyorum." demiş. ve ağlamış. hem de röportaj sırasında tekrar ağlamış. işte böyle. (zaten evladım kapitalizmin çöküşünü biz göremeyiz, torunlara yatırım olsun diye girdik bu kooperatife.)
şimdi biz günlük yaşamın akıntısında çılgıncasına sürükleniyorsak, bu ne kollektif bilinçdışının, ne yazgının, ne de duce'nin duruşlarının, kılışlarının yahut oluşlarının bir sonucudur. sadece sürükleniyoruzdur. fazla düşünmek insanı deli eder dediler. pek çok insan gördüm ki düşünmekten delirmemişti. ama olsun, iddia iddiadır. ve insanların kuponları bazen bir gol yüzünden yatabilir. hayatın gerçekleri.
oturup filmler izliyor kitaplar okuyoruz, hatta yerden tavana kadar kitaplarımız dvdlerimiz filan var. sonra 9-5 abuk sabuk işler yapıyoruz. ve para alıyoruz. sonra o parayla yaşıyoruz. bir şey yapmak zorunda mıyız? 

işte maslow şu yukarıdaki piramiti çizmiş ve bunları elde eden insan huzur içinde ölür demiş. (bazıları ömür boyu sex yapmadan ölür. ve onlar ki hep bir eksiklikle tanrı katına çıkanlardır.) velhasıl, bunları elde edeceksen çalışacaksın çünkü şairin dediği "hava bedava bulut bedava acı su bedava" filan artık yalan. çöpün bile vergisinin olduğu günler yaşıyoruz. ve maslow yaşasaydı hava su yemek filan yazan temel ihtiyaç listesine interneti filan eklerdi rahmetli. 3 liraya yenen en iyi yemek ikea'nın çocuk menüsü ise ve nuggetlar bile I K E A harfleri şeklinde sunuluyorsa düşünürüm ben. başka kim düşünür bilemiyorum. yok efendim akıldı doğaydı sonra. hay allah ya, bu ne pragmatizm, bu ne realizm, bu ne pozitivizm. hatta diğer izmler.
şimdi daha yazarım ama ne yazayım niye yazayım?
öyle bir öykü yaz ki 10000 vuruşu geçmesin.

PS: Çilek'e sonsuz teşekkürler. O olmasa Nilgün Marmara okumaları yekte kalırdı.