Hep Babam Oğlum parçasını dinlerken "Bu şarkı kesinlikle benden bir şeyler anlatıyor ama bu aldatılmak meselesi uymuyor." derdim, o da uydu artık, şarkı fena can yakar oldu demek epeydir dinlemiyordum, iyi de ediyormuşum ya ne diyeyim, başladım ağlamaya.
Bir arkadaşım Facebook'ta Tonight's Music diye fotoğraf albümü açmış, onu görüp Katatonia açmalıymış gibi geldi nedense, yine ağladım.
Yolda giderken radyo dinliyorum, The Cranberries'den bir parça... Solistin sesi fena dokundu, hayır şarkı Zombie değildi, ama adını anımsamıyorum, galiba anısı vardı artık bilinçaltımın dipsiz sularında bir yerlerde, yolda da ağlanmaz ki.
Son iki gündür bana bir şeyler oldu. Zamanın birinde birisi "Neye baksan üzülüyorsun." demişti. Şimdi olsa cümlesini "Ne dinlesen ağlıyorsun." olarak değiştirirdi herhalde.
Tezer Özlü'yü sevme sebeplerimden birisidir bu şarkı mevzusu. Ne de güzel buluşmuşuz, nasıl da sanki gizlice anlaşmışız içimizden, konuşmadan Özlü'yle. Ondan daha iyi anlatamam bu derdi:
"Radyoda şarkılar dinledim. Hiç bilmediğim için bana güzel gelen şarkılar. Hiçbir çağrışım uyandırmadığı için."
(Yaşamın Ucuna Yolculuk, S. 91)
"Orkestra 'Besame Mucho'yu çalmaktadır.
Yunanlı: Bu şarkıyı biliyor musun?
Kadın: Ne yazık ki bütün şarkıları biliyorum..."
(Zaman Dışı Yaşam, S. 25)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder