yazmadığım sürece yokum. kimse rastlamaz yazmadıkça. merak da etmez.
ben mektuplarımı istiyorum.
neden eski sevgililerimden bahsediyorlar? şurda burda görmüşlerse, iyi ya, bundan bana ne? ne sorulsun ne de söylensinler. gönlümden geldikçe derim ben. korkuyorum çünkü şu anda.
tanıdığım ve onaylanacak, her şeyiyle onaylanacak, kimse yok. olmayacak da.
benim tahammül edemediğim kadın insanlığın geneline tahammül edemediğin söyledi.
saçlarımın diplerinde bir kaşıntı. boynumda sivilceler. akşam 8 civarı gelen uyku.
demek ki dedim, rahatsızlık duymakta çok da haksız değilim.
her şeyi paylaşmamı beklemek de nereden çıkmış? bir aşamada almadıkça vermek doğa kanunlarının üstünde.
yarın dersim var, toplantım var ve tekrar dersim var.
uyumak istiyorum!
ve her zaman yazamam ki.
cumartesi iş görüşmesi?
pazar tegv?
ben bu oyunun sonunu biliyorum. ama oyuncular da şunu bilsinler; yazara uymak zorunda değiller.
kimse iki günümü birden yemesindi. diledğim vakit uyanmanın keyfi nerde kaldı? ya ben o adama ne zaman şöyle kucak dolusu sarılacağım?
desin ki bana: "dudakların çatlamış."
ps: öbür kadın da mutlu olduğu sürece sinirlerim bozacaktır. asıl muatabının gıyabında sevinmesine anlam verememeteyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder