10.2.10

ak güvercin olaydım, pencerene konaydım

ebeveyn olmak zor zanaat. çocuğun yemeğini kaç dakikada yediğini hesapla, montunu giymiş mi, sobasını yakmış mı, 5 dakika mı geç kalmış eve 3 dakika mı, saçına karış, kaşına karış, iç çamaşırlarına karış, sabah kaçta kalkmış, akşam kaçta yatmış, kimle nerde ne zaman buluşmuş... hepsini bilmek an be an izlemek lazım geliyor. kolay değil, hiç kolay değil. paparaziler bile seksi ünlülerin frikiklerinin ardından böyle bir azimle koşamazlar. işte bu!
çocuk denilen yaratık, sırçadan yapılma robottur. sistem error verirse off tuşuna basmak gerekir. yoksa feci halde hasar alır. elde de bir robot varsa bu iş sıkı gözetim gerektirir. verilen emirlere harfien uymayan robot, robot değildir. bunu bilir, bunu söylerim.
bir de hasta olunca başında beklemek var, okutması masrafı var, çamaşırlarını bulaşıklarını yıkaması var... var oğlu var.
çocuk işi çile. daha da bilmem.
zaten pek bi komplike.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder